o przeznaczeniu

См. также в других словарях:

• budynek — m III, D. budyneknku, N. budyneknkiem; lm M. budyneknki «budowla naziemna jednokondygnacyjna lub wielokondygnacyjna, ograniczona ścianami i dachem, mająca pomieszczenia mieszkalne lub o innym przeznaczeniu; dom, gmach» Budynek drewniany, murowany …   Słownik języka polskiego

• eschatologia — ż I, DCMs. eschatologiagii; lm D. eschatologiagii (eschatologiagij) rel. filoz. «część doktryny religijnej (także teoria filozoficzna) traktująca o przeznaczeniu i celu ostatecznym świata, o losach pośmiertnych człowieka» ‹z gr.› …   Słownik języka polskiego

• flota — ż IV, CMs. flocie; lm D. flot 1. «ogół jednostek pływających o jednakowym przeznaczeniu albo przynależności» Flota handlowa, morska, rzeczna, wojenna. Tonaż, zdolność przewozowa floty. 2. «wyższy związek operacyjny okrętów wojennych do… …   Słownik języka polskiego

• funkcyjny — funkcyjnyni 1. «dotyczący pełnionej funkcji, obowiązków, stanowiska» ∆ Dodatek funkcyjny «dodatek do zasadniczej pensji związany z pełnioną funkcją» 2. «dotyczący roli, zadania czegoś» Pomieszczenia o jednorodnym przeznaczeniu tworzą zamkniętą… …   Słownik języka polskiego

• galeria — ż I, DCMs. galeriarii; lm D. galeriarii (galeriaryj) 1. «rodzaj podłużnego balkonu biegnącego na pewnej wysokości wewnątrz lub na zewnątrz budynku, także przejście łączące dwie części budynku albo dwa budynki, czasem ujęte po bokach kolumnadą lub …   Słownik języka polskiego

• książeczka — ż III, CMs. książeczkaczce; lm D. książeczkaczek zdr. od książka a) w zn. 1: Książeczka dla dzieci. b) w zn. 2: Książeczka czekowa. ∆ Książeczka oszczędnościowa «książeczka, do której wpisuje się wkłady do kasy oszczędności» ∆ Książeczka premiowa …   Słownik języka polskiego

• mieszanka — ż III, CMs. mieszankance; lm D. mieszankanek «kilka substancji, produktów, gatunków czegoś itp., zmieszanych ze sobą, przeznaczonych do użytku lub przerobu; mieszanina o określonym składzie i przeznaczeniu» Mieszanka warzywna, owocowa, ziołowa.… …   Słownik języka polskiego

• numer — m IV, D. u, Ms. numererze; lm M. y 1. «liczba umieszczana na czymś (rzadziej na kimś) oznaczająca kolejne miejsce rzeczy lub osoby, pozwalająca na odróżnienie rzeczy lub osób tego samego typu, o tym samym przeznaczeniu, funkcji itp., określająca… …   Słownik języka polskiego

• odpowiedni — odpowiedniniejszy «odpowiadający celowi, przeznaczeniu, spełniający wymagane warunki; stosowny dla kogoś, nadający się do czegoś; właściwy, należyty» Odpowiedni człowiek. Odpowiednia chwila, pora. Odpowiedni paragraf. Wpisać coś w odpowiednią… …   Słownik języka polskiego

• oficyna — ż IV, CMs. oficynanie; lm D. oficynayn 1. «boczne skrzydło kamienicy lub budynek stojący za kamienicą frontową» Mieszkanie w oficynie. 2. «wolno stojący budynek w pobliżu pałacu czy dworu lub skrzydło pałacu, zwykle o przeznaczeniu gospodarczym,… …   Słownik języka polskiego

• szkaplerz — m II, D. a; lm M. e, D. y 1. rel. «część stroju zakonnego, długi, prostokątny płat sukna, z okrągłym otworem pośrodku (do wkładania przez głowę), noszony przez zakonników na habicie» 2. rel. «dwa małe kawałki sukna połączone tasiemkami,… …   Słownik języka polskiego